Zagen, schroeven, strippen

Gepubliceerd in het Parool, 19 mei 2011.

In de rubriek Feestje! wordt iedere week een ander feestje besproken.

Wanneer Miekje Schwippert een vriendinnetje mee naar huis neemt, komt het vaak voor dat ze samen gaan timmeren. Ze houdt nou eenmaal erg van knutselen, vertelt haar moeder Nicolien Schwippert. Het was dan ook geen moeilijke keuze wat ze voor haar tiende verjaardag wilde doen: een technisch feestje.

In de bedrijfsruimte van Technika 10 Amsterdam staan tien meisjes verwoed te zagen. Ze maken een deurmatalarm: als je op de deurmat staat, gaat er naast de deur een lampje branden. Begeleider Marjo van Loosdregt (65) vertelt dat in het oorspronkelijke ontwerp een belletje ging rinkelen. Maar daar werden ouders helemaal gek van, en de kinderen trouwens ook. Daarom is het nu een lampje.

“Wat heb ik aan een deurmatalarm? Ik woon op de derde verdieping,” zegt één van de meisjes. Dat maakt niet uit, de deurmat kun je ook voor je eigen kamer leggen, antwoordt de begeleider nuchter. Ze heeft net uitgelegd hoe je moet zagen: alsof je een boterham snijdt, heel rustig.

Ondanks haar tip staan veel meisjes gekleed in kleurige T-shirts, glittertruitjes en met lange staarten te worstelen met hun zaag. Ze moeten kleine balkjes zagen die om de batterij en op het plankje worden gelegd. Opperste concentratie en doodse stilte. Hier wordt hard gewerkt.

Als de balkjes zijn gezaagd en gelijmd, is het tijd voor het echte werk. Van Loosdregt tovert een stuk gereedschap tevoorschijn. Niemand weet wat het is. Dit is een priem, daarmee kun je prikken, vertelt ze. De meisjes luisteren ademloos. Het is de bedoeling dat de meisjes met de priem een gat maken in de ‘pootjes’ van de batterij. Daar moet dan vervolgens een elektriciteitsdraadje door komen.

Met een hamer en een priem gaan ze in groepjes van twee aan de slag. De één houdt de batterij vast, de ander geeft met de hamer een flinke mep op de priem. Het is haast een wonder dat er nog niemand keihard ‘au’ heeft gegild. Marjo van Loosdregt houdt de meisjes die allemaal rond een grote tafel staan dan ook nauwlettend in de gaten.

Vier jaar geleden kwam ze bij Technika 10 werken. Omdat ze een feministe is, zegt ze trots. Van Loosdregt: “Als vrouwen een naaimachine kunnen bedienen, dan kunnen ze toch ook dit?” Bij Technika 10 werken alleen maar vrouwen. Ze gaan vooral veel naar basisscholen toe, om daar met kinderen te werken aan technische snufjes.

Na het slaan van de gaten laat Van Loosdregt de groep een fitting zien. De tien kinderen krijgen te horen dat elektriciteit alleen geleidt als het ‘ijzer op ijzer’ is, dus niet door plastic. De meisjes knikken. Van Loosdregt haalt de striptang tevoorschijn. “Hiermee gaan we de draadjes uitkleden,” zegt ze en ze kijkt over haar bril de groep in. De meisjes giechelen.

Na het strippen gaat het vlug. De schroefjes van het lampje worden losgedraaid. Onderling geven de kinderen elkaar tips: als je naar rechts draait, draai je hem vast, naar links is los. De draadjes worden vervolgens heel precies vastgemaakt. Ook komt er een draadje naar de mat, waar een stuk aluminiumfolie onder wordt gelegd.

Het vijfjarige broertje van de jarige Miekje is samen met zijn vader gearriveerd. Hij kijkt een beetje verloren om zich heen. Van Loosdregt weet raad, al snel staat hij in zijn eentje fanatiek aan een tafel te hameren en te zagen.

Er wordt limonade gedronken en chips gegeten. Nog even en dan is het alarm af. Spijkers worden in het plankje geslagen, nog een paar draadjes verbonden en dan kan de eerste het lampje laten zien. “Hij doet het!” roept iedereen verrukt.

Technika 10

Jarige: Miekje Schwippert (10)

HHHII

Wat: Een deurmatalarm maken

Waar: Werkplaats Technika 10 Amsterdam, Veemarkt 179.

Kosten: 165 euro voor 14 kinderen