‘Ik wilde niet presenteren, dat leek me doodeng’

De eerste baan maakt vaak diepe indruk en legt de basis voor later. Presentator en fotograaf Sacha de Boer (1967) begon in 1992 als verslaggever bij AT5. Vorige week presenteerde zij voor het laatst het NOS Achtuurjournaal. 

“Tijdens het een na laatste jaar van mijn studie communicatiewetenschappen had ik een bijbaantje als koerier en freelance geluidsman bij RTL4. Op een dag zag ik Feike Salverda daar door de gang lopen. Ik had altijd met veel plezier naar ‘Gouden Bergen’ gekeken – een VPRO-programma waarin hij met journalist Lex Runderkamp misstanden aan de kaak stelde. Het was hele boeiende televisie.

Via via had ik had gehoord dat Feike bezig was met het opzetten van een Amsterdamse tv-zender. Die dag sprak ik hem aan. Ik stelde mij voor en zei dat ik interesse had in een baan bij AT5. ‘Denk maar na over wat je precies bij ons zou willen doen’, antwoordde hij. Hij was bezig met het samenstellen van een team: hij had editors nodig, cameramensen, redacteuren en ga zo maar door.

Ik wilde verslaggever worden. Maar behalve af en toe een klein ‘quoteje halen’ als geluidsman bij RTL, had ik nauwelijks ervaring. Ik solliciteerde op de functie van redacteur. Tot mijn verbazing werd ik uitgenodigd voor een gesprek. De deur werd opengedaan door een jonge jongen. Later bleek dat hij de financieel directeur was. Het was exemplarisch voor de uitstraling van de nieuwe zender: een jonge hondenclub. Tijdens het gesprek legde Feike mij een testje voor. ‘Stel een vrouw van 85 is vanmiddag beroofd op tramlijn 25 door een 19-jarige Marokkaanse jongen. Hoe zou jij dit nieuws brengen?’ Ik keek hem aan en zei: Nou gewoon, en ik herhaalde precies wat hij zojuist had gezegd. Feike lachte, hij vond het verfrissend te merken dat ik niet de politiek correcte manier van denken had door het woord ‘Marokkaanse’ weg te laten. Terwijl ik daar zelf helemaal niet bij stil had gestaan. Ik werd aangenomen.De eerste kennismaking met de redactie herinner ik me goed: we kwamen samen in de puinhoop van wat een paar maanden later de redactieruimte zou worden. Feike stelde iedereen aan elkaar voor. Over mij zei hij: ‘Dit is Sacha. Zij is redacteur én ze gaat presenteren’. Ik schrok: ik wilde niet presenteren, dat was niet afgesproken en daarbij leek het me doodeng. Na afloop heb ik hem dan ook gezegd dat ik niet zou gaan presenteren.

Als verslaggever ging ik vaak met mijn camera de stad in. Als een camjo avant la lettre. Een keer kregen we het bericht binnen dat er een overal was geweest bij Van Amstel Diamond. Ik ben er meteen naartoe gerend en kon nog de Amerikaanse toeristen interviewen die geschrokken naar buiten kwamen. Terwijl ik deze getuigen voor de camera had, kwam de politie aan om het gebied af te zetten. Dat was cool: ik was er eerder dan de politie!

Ik vond het fantastisch om erop uit trekken. De studio uit, de wereld in. Acht maanden was ik verslaggever. Daarna voelde ik dat als ik wilde afstuderen, ik me op mijn studie moest concentreren. Ik heb met pijn in mijn hart afscheid genomen van AT5. Later kwam ik er via een omweg weer terecht, dit keer als presentator. Toch is de buitenwereld blijven trekken aan mij. Wat ik toen het liefst wilde, ga ik nu na negentien jaar presenteren, weer doen. Alleen nu met mijn fototoestel.”